Blues
Taniec bluesowy lub tańce bluesowe, w tym – idiomatyczne, czyli te, które dawniej były tańcami, a dziś są elementami, czy figurami – to kultura wywodząca się z południa USA. Tańczyli je Afroamerykanie do muzyki ragowej, jazzowej i bluesowej. Powstał w społeczności niewolników z obszarów Afryki Subsaharyjskiej, stąd posiada on wiele cech tańców afrykańskich, jednak w odróżnieniu od nich tańczony jest nie tylko w grupie, w kręgu, ale też w parach, czy solo.
Gatunki Bluesa
Jest ich naprawdę wiele…
Różne style i gatunki rozwinęły się nie tylko w różnych regionach USA wraz z migracją, ale też trafiły do miast, w tym – nowojorskiego Harlemu lat 20-tych. Z tego zjawiska wywodzi się tradycyjny podział na Juke Joint (od angielskiego juke, czyli przydrożnego baru), czyli mniej oficjalne i tańczone zarówno do wolnej jak i szybkiej muzyki rodzaje bluesa, jak i Ballroom, czyli wolne tańce tańczone już do big bandów w Savoy’u.
Charakterystyka
Elastyczność to podstawa!
W różnorodnym gąszczu form bluesowych przeważa estetyka pochodząca z tańców afrykańskich, opisywana między innymi w książce Jookin, Steppin on the Blues, czy Jazz Dance. Jej charakterystyczne cechy to rozluźniona postawa, puls (wczucie się w muzykę i oddanie jej groove’a, czyli rytmiki i charakteru jednocześnie), ciało jako instrument oddające polirytmię, czyli wiele różnych rytmów zasłyszanych w tej samej piosence, interpretacja muzyki, improwizacja i kreatywność, dialog tancerzy, niewyprzedzanie muzyki, a nawet bycie lekko za muzyką jako oddanie jej wybrzmiewania w ciele (ang. “lag”), pomocny w tworzeniu połączenia między partnerami, a także asymetryczne kształty z klatką i biodrami jako centrami ruchu.