Wielkie jabłko – kilka słów o big apple
Opis wydarzenia
Odkąd zgłębiamy historię tańców wernakularnych (powstałych ze styku kultur za ocenem), zafascynował nas pewien fakt nt. tańca (nie choreografii) Big Apple 
A mianowicie, skoro pochodzi on od Ring Shoutów, które mają swoje korzenie w tańcach afrykańskich i były rytuałami, w których jedna osoba nadawała rytm za pomocą prostego instrumentu, a pozostali śpiewali, to pozostał w nim (nawet czasem na salach balowych!) fenomen wodziereja (ang. „caller”) zapowiadającego kolejne elementy dla tancerzy
Można to zobaczyć np. na tym filmie po prawej stronie
Jest to o tyle fascynujące, że dla wszystkich tancerzy (takich jak my), dla których zapamiętywanie choreografii nie jest mocną stroną (niech żyje improwizacja, wielka improwizacja ;)), a wiadomo, że wszyscy pamiętają choreografię Big Apple tylko „do mostu” 
może okazać się, że jak się wspólnie nauczymy kilku wywoławczych haseł, będziemy tańczyć wspólnie Big Apple’a jako taniec zamiast podpierać ściany, kiedy tancerze mający lepszą pamięć, śmigają na środku
może okazać się, że jak się wspólnie nauczymy kilku wywoławczych haseł, będziemy tańczyć wspólnie Big Apple’a jako taniec zamiast podpierać ściany, kiedy tancerze mający lepszą pamięć, śmigają na środkuA Wy? Czy znacie i pamiętacie całość choreografii Frankiego Manninga? Co sądzicie o tej historii?